Creatieve Processen

Niets is zo menselijk als afscheid nemen van wat men liefheeft. Nochtans worden verlies, verdriet en rouw vaak genegeerd en ontkend. Zeker bij kinderen. 'Kinderen horen immers onbezorgd te zijn.' Toch maken angst, onmacht, kwaadheid en bedreiging evenzeer deel uit van een kinderleven als spel en plezier. De pijn die verbonden zit aan dat verlies is even reëel en even intens als dat van volwassenen. Rouw en emotionele pijn is een ruim begrip en omvat vele vormen van verlies. Het kan een gemis aan liefdevolle aandacht zijn, een gemis aan waardering, een scheiding van de ouders, een vriend die dood gaat, ziekte! Ook verlies aan zelfvertrouwen, verwachtingen, veiligheid zijn vormen van onzichtbaar verlies.

In plaats van deze verlieservaringen van kinderen weg te duwen, is het goed ze een plaats te geven in het leven van elke dag. Gedrag en emoties worden geproblematiseerd i.p.v. genormaliseerd. Ouders gaan heel dikwijls veel uit de weg om kinderen te beschermen. Verzwijgen, niet delen, verdriet krampachtig wegslikken gebeurt snel. Ik ben er ervan overtuigd dat het bespreekbaar maken, het normaliseren, het communiceren met kinderen en jongeren hen net krachtig maakt. Aan de slag gaan met creatieve processen zoals praatpapieren, brieven schrijven, boze-dozen, ik-mis-jou-zo-doosjes, verdrietboeken, herkenbare verhalen, gedichten, , … maakt van hen geen kwetsbare slachtoffers! Integendeel, je reikt kinderen en jongeren net handvaten aan om taal te leren geven aan hun pijnlijke “binnenwereld”. Je leert hen om te gaan met wat moeilijk is. Het geloof in de weg naar herstel en groeien naar kracht vanuit verbinding zijn de wortels.

(citaat uit www.debleekweide.be)